ورود ثالث وشرایط ورود ثالث

1⃣هر گاه شخص ثالث وارد دعوا شود و کل یا جزیی از موضوع دعوا را برای خود بداند و برای خود نسبت به آن حق مستقلی قائل شود، به آن ورود ثالث اصلی می‌گویند.

2⃣ اگر وارد ثالث نسبت به موضوع دعوا برای خود حق مستقلی قائل نباشد، بلکه خود را در پیروزی یکی از اشخاص دعوا ذینفع بداند، به آن ورود ثالث تبعی می‌گویند.

3⃣تنها موردی که خواهان لازم نیست ذینفع باشد بلکه کافی است که بیم در خطر بودن حقش برود، ورود ثالث تبعی است.

4⃣شرایط رسیدگی توأمان دعوای ورود ثالث و دعوای اصلی آن است که بین دو دعوا ارتباط کامل یا وحدت منشأ باشد و دعوای ورود ثالث به قصد تبانی و تأخیر در دادرسی نباشد.

5⃣چنانچه دادگاه صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را داشته باشد، عدم صلاحیت محلی، مانع رسیدگی به دعوای ورود ثالث نیست اما عدم صلاحیت ذاتی، مانع از رسیدگی است.

6⃣هر گاه دعوای اصلی مسترد شود، قاضی مکلّف است به دعوای ورود ثالث رسیدگی کند مگر اینکه ورود ثالث تبعی باشد.

7⃣اگر دعوای ورود ثالث به موجب قرار رد شود و در مرحلهی تجدید نظر این قرار نقض شود، دادگاه تجدید نظر به هر دو دعوا (اصلی و طاری) رسیدگی ماهیّتی می‌کند. چون ورود ثالث از استثنائاتی است که لازم نیست یک بار در دادگاه بدوی به ماهیّت آن رسیدگی شده باشد.

8⃣دعوای ورود ثالث از دعاوی طاری محسوب می‌شود و در صورتی قابل طرح است که با دعوای مطروحه مرتبط باشد یا دارای یک منشأ باشد.

9⃣وارد ثالث، خواهان محسوب می‌شود و حقوق و تکالیف خواهان را دارد.

🔟اگر شخص ثالث در دعوای طرفین، قبل از ختم دادرسی وارد نشود و حکم قطعی صادر شود، می‌تواند از راه اعتراض ثالث اقامه دعوی کند.