معیار حکم

حکم دادگاه رایی است که به موجب آن اختلاف در دادگاهی که ان را صادر کرده فصل می شود 

حکم دارای 4 عنصر است :

1.در امور ترافعی صادر شده باشد :عبارات ماده 229 قانون ایین دادرسی مدنی به روشنی گویای این امر است که تفکیک انجام شده در این ماده ویژه ی امور ترافعی بوده و شامل امور حسبی نمی شود

2.از دادگاه صادر شده باشد:رای در صورتی حکم محسوب میشود که از دادگاه صادر شده باشد اعم از اینکه دادگاه نخستین باشد یا تجدید نظر ویا دادگاه عمومی یا اختصاصی .اما تصمیم داور رای خوانده می شود و به آن حکم گفته نمی شود 

3.راجع به ماهیت دعوا باشد:ماهیت دعوا به مسائلی گفته می شود که در ارتباط با امور موضوعی و برای روشن شدن حل ان ؛مورد رسیدگی؛احراز و دستور دادگاه قرار می گیرد و شامل امور قانونی نمی شود 

4.قاطع دعوا باشد:رای دادگاه باید قاطع دعوا جزئا یا کلا باشد تا حکم شمرده شود .منظور از رای قاطع رای است که با صدور ان تکلیف دعوای مطروحه در مرجعی که به آن رسیدگی می کند تعیین شد ه و پرونده از ان مرجع خارج می شود و تفاوتی نمی کند که اصل اختلاف را فصل نموده یا ننموده باشد و تفاوتی نمی کند که در پی اقدام جدیدی رای مذبور قابل بررسی دوباره در همان مرجع صادر کننده رای ویا مرجع دیگری باشد یا نباش