مالکیت ورثه نسبت به ترکه

مالکیت ورثه نسبت به ترکه متوفی مستقر نمی‌شود مگر پس از ادای حقوق و دیونی که به ترکه میّت تعلق گرفته‌ و  مقصود از استقرار مالکیت وارثان، الحاق قطعی سهم هر وارث از ترک به دارایی او و انحلال شرکتی است که از مال وارثان و طلبکاران و موصی لهم تشکیل شده و به«ترک» تعبیر می شود.

در صورتی که ترکه کافی برای ادای دیون نباشد، حق وارث بر آن از بین نمی رود و  رد و قبول ترکه در انتقال قهری آن به وارثان اثر ندارد .در واقع، رد و قبول ترکه به معنی رد و قبول تصفیه آن است ودر مالکیت اثر ندارد.

وارثی که ترکه را رد می‌کند، باید کتباً یا شفاهاً به دادگاه اطلاع بدهد که اطلاع مزبور در دفتر مخصوصی ثبت خواهد شد و این رد نباید معلق یا مشروط باشد. رد ترکه باید در مدت یک ماه از تاریخ اطلاع وارث از فوت مورث به عمل آید و اگر در مدت نامبرده، رد ترکه به عمل نیاید در حکم قبول است.  در صورتی که ترکه، تحریر شده باشد، مدت مذکور از تاریخ ابلاغ خاتمه تحریر ترکه به وارث شروع می‌شود.

در صورتی که بعضی از ورثه ترکه را قبول کرده و بعضی رد کنند، وارثی که ترکه را قبول کرده است اقدامات لازمه را برای اداره ترکه، ادا دیون، حقوق و وصول مطالبات انجام می‌دهد و وارثی که ترکه را رد کرده است حق هیچ‌گونه اعتراضی به عملیات او ندارد لیکن اگر پس از تصفیه ترکه چیزی از ترکه بماند سهم‌الارث وارثی که ترکه را رد کرده است، به او داده خواهد شد.