طرح شکایت افترا علیه وکیل

✅چکیده:

محتوای دفاعیات ارائه شده توسط وکیل صرفاً جهت دفاع از حقوق موکل بوده و فاقد سوءنیت است؛ لذا طرح شکایت افترا علیه وکیل، فاقد وجاهت قانونی است

🔹تاریخ رای نهایی: 1393/06/31  

🔹شماره رای نهایی: 

9309970224100833

✅رای بدوی

در خصوص اتهام آقای م.ر. فرزند س. مبنی بر تهمت و افتراء نسبت به آقای الف.الف.؛ به این شرح که در دعوی خیانت در امانت که بین شاکی و آقای الف.ذ. مطرح بوده متهم به عنوان وکیل آقای الف.ذ. طی لایحه شماره 401211-27/08/92 که به شعبه 1049 دادگاه عمومی تهران ارائه نموده است در صفحات 5 و 6 و 7 و 8 صراحتاً جعل در اوراق و مدارک پرونده را به شاکی نسبت داده است و مدعی شده که برگ گواه جعل و در پرونده قرار داده شده؛ با عنایت به این‌که این موضوع دارای عنوان جزایی خاص می‌باشد و مستلزم طرح و اثبات است و عدم اقدام جهت اثبات تهمت و افتراء محسوب می‌شود و این امر فارغ از طرح دفاع و وظیفه قانونی وکیل است و اگرچه این موضوع برای همه اصحاب دعوی لازم‌الرعایه است و در همه جلسات رسیدگی دادگاه به طرفین و وکلای آن‌ها قانوناً گوشزد می‌کند که (مواظب اظهارات خود باشند) اما از متهم که خود وکیل دادگستری می‌باشد بیشتر انتظار است که در به کار بردن جملات و کلمات و دفاعیات خود دقت نماید و اگر مجبور به طرح و اعلام ادعایی دارای وصف جزایی باشد باید از طریق قانونی عمل نماید و با عنایت به منطوق ماده 697 قانون مجازات اسلامی 1375 و با توجه به عدم طرح شکایت مستقل از سوی متهم جهت اثبات موضوع به نظر اتهام وی محرز و مسلم است و مستنداً به ماده فوق و رعایت بند دو ماده 3 قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین محکوم به پرداخت دو میلیون ریال جزای نقدی می‌گردد. این رأی حضوری ظرف بیست روز پس از ابلاغ، قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.

رئیس شعبه 254 مأمور به شعبه 1035 دادگاه عمومی جزایی تهران

✅رای دادگاه تجدید نظر

در این پرونده آقای م.ر. و هم‌چنین آقای م.م. به وکالت از آقای الف.الف. به طرفیت یکدیگر از دادنامه شماره 373 مورخ 29/04/93 شعبه 1035 دادگاه عمومی جزایی در مهلت مقرر قانونی تجدیدنظرخواهی نمودند که به موجب دادنامه مذکور آقای م.ر. به اتهام تهمت و افتراء حسب مواد استنادی در دادنامه به پرداخت دو میلیون ریال جزای نقدی محکوم شده است و محکوم‌علیه نسبت به محکومیت خویش و شاکی خصوصی نسبت به عدم تناسب مجازات به رأی اعتراض نمودند؛ اینک با توجه به محتویات پرونده و تحقیقات معموله و مفاد لوایح تجدیدنظرخواهی نظر به این‌که اقدامات آقای م.ر. در مقام وکالت و به منظور دفاع از حقوق موکل بوده است و لاغیر و به قصد تهمت و افتراء نبوده است سوءنیت وی احراز نمی‌شود و اعتراض وی وارد است و دادنامه تجدیدنظرخواسته درخور نقض می‌باشد و دادگاه به استناد بند یک از ردیف ب از ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری دادنامه تجدیدنظرخواسته را نقض و به استناد ماده 177 قانون مذکور آقای م.ر. را از اتهام تهمت و افتراء تبرئه می‌نماید. این رأی قطعی است.