شروط ضمن عقد

شروط ضمن عقد از حیث "چگونگی ارتباط و اتصال" با عقد به شروط زیر تقسیم میشوند:

۱. شرط مصرح

 این شرط چنانکه از نام آن پیداست عبارت از شرطی است که بین ایجاب و قبول عقد ذکر شود.

۲. شرط تبانی یا بنایی

شرطی است که به هنگام ایجاب و قبول، هرچند به اشاره نامی از آن برده نمیشود لیکن پیش از عقد طرفین نسبت به آن توافق کرده و سپس عقد را با بنای ذهنی نسبت به آن انشا میکنند.

۳. شرط ضمنی

شرطی است که در ایجاب و قبول نه به صورت صریح و نه به طور اشاره ذکر نمیشود ولی با لحاظ انس جامعه، معهود در عرف و مورد شناسایی است؛ به گونه ای که اگر عقد بطور مطلق هم انشا شود، وجود شرط مزبور در آن عقد، در ذهن عرف انعکاس می یابد.

 وجه تشابه شرط بنایی و شرط ضمنی در این است که هر دو در هنگام ایجاب و قبول مورد توافق طرفین است ولی از آن ذکری در عقد نمیشود. اما وجه تفاوت آنها در این است که شرط بنایی، مورد لحاظ خاص طرفین و معهود ایشان است در حالی که شرط ضمنی، معهود در نزد عرف است و به این جهت مورد لحاظ طرفین در عقد قرار میگیرد.

۴. شرط الحاقی

 شرطی است که طرفین پس از عقد اراده میکنند آن را به عقد پیشین متصل کنند.

 از نظر مرحوم شهیدی، شرط الحاقی با مکانیسم تحلیلی امور اعتباری و وابستگی شرط به عقد سازگار نیست و به همین جهت شرط مزبور نمیتواند دارای آثار شروط ضمن عقد باشد.

https://telegram.me/lawyer1982

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

http://eslamabasian.blog.ir