آرای غیر قابل فرجام

آرای غیرقابل فرجام

در مورد فرجام قانونگذار تنها احکام را پیش بینی نموده و اشاره به قرارها نکرده است سبب این است که قرارهای دادگاه در صورتی قابل فرجام است که حکم راجع به اصل دعوا قابل فرجام باشد

1.احکام مستند به اقرار قاطع دعوا در دادگاه :این احکام قابل تجدید نظر هم نمی باشند

2.احکام مستند به نظریه یک یا چند کارشناس که اصحاب دعوا به طور کتبی رای انها را قاطع دعوا قرار داده باشند که این احکام نیز قابل تجدید نظر هم نیستند

3.احکام مستند به سوگند قاطع دعوا:منظور از سوگند در اینجا سوگند قضایی یا بتی می باشد بنابراین احکام مستند به سوگند استظهاری و سوگند تکمیلی را در بر نمی گیرد

4. احکامی که حق فرجام خواهی نسبت به ان ساقط گردیده است ماده 369

5.احکام راجع به متفرعات دعوا:احکامی که ضمن با بعد از رسیدگی به دعاوی اصلی راجع به متفرعات ان صادر می شود در صورتی که حکم راجع به اصل دعوا قابل رسیدگی فرجامی نباشد 

6.احکامی که به موجب قوانین خاص غیر قابل فرجام می باشند:قانونگذار در مواردی ارای را غیر قابل فرجام اعلام نموده است در این صورت آرای مذبورحتی اگر از مصادیق مواد 367 و 368 قانون آیین دادرسی مدنی باشد غیر قابل فرجام است